Το έργο είναι μια βαθειά διείσδυση στην ψυχή ενός κρατούμενου που δοκιμάζεται από την εγκληματικότητα του Ολοκαυτώματος.
Απέναντι στον πόνο και την απελπισία αντιπαρατίθεται η ποιητική διάθεση, η πνευματική απογείωση και η ακλόνητη πίστη στο Θείο δημιούργημα τον άνθρωπο.
Ο ρεαλισμός της αφηγηματικής καταγραφής των γεγονότων εναλλάσσεται με την πνευματική και ψυχική του απόδραση από το στρατόπεδο.
Το έργο είναι μια γέφυρα ελπίδας για κάθε δοκιμαζόμενο άνθρωπο και ένας οδηγός για το ύψιστο χρέος του για επιβίωση.